Sztuka Stanisława Ignacego Witkiewicza powstała w 1921 roku, w siedem lat po jego wyprawie w egzotyczne kraje z etnografem Bronisławem Malinowskim. Jej akcja rozgrywa się w Papui-Nowej Gwinei i Australii, gdzie główny bohater Karmazyniello walczy z rodziną, usiłując dociec prawdy o swoim pochodzeniu. Egzotyka u Witkacego jest dla reżysera pretekstem do przyjrzenia się związkom rodzinnym.

Bohaterowie spektaklu odbywają podróż w gorącym klimacie, który zmusza ich do zweryfikowania pragnień i potrzeb, które w klimacie umiarkowanym pozostałyby skostniałe. W powstałym w ten sposób laboratorium emocje ulegają wyolbrzymieniu i wydobywają się na zewnątrz. Paradoksalnie, im bardziej pojęcie rodziny jest martwe, tym bardziej żyje. Stając się obsesją współczesnego człowieka, leczącego w gabinetach psychologów traumy z dzieciństwa.